زیارتگاه های شهرستان دشتی

محمد هادی نژاد فرزند حیدر در سال ۱۳۵۳ خورشیدی در شهر کاکی دیده به جهان گشود. از ایشان مقالات متعددی در نشریات محلی استان بوشهر به چاپ رسیده است. کتاب حاضر اولین اثر وی می باشد.

غلامحسین هادی نژاد فرزند حیدر درسال ۱۳۴۷ خورشیدی در شهر کاکی دیده به جهان گشود. دارای مدرک کارشناسی الهیات و معارف اسلامی از دانشگاه تهران و از نادر محققین و پژوهشگران پرتلاش معاصر دشتی ست. در حال حاضر معلم دبیرستانهای شهر خورموج می باشد. از استاد هادی نژاد پنج اثر به نامهای “مرغ باغ ملکوت” و “زیارتگاههای استان بوشهر (چهار دفتر از هفت دفتر) به چاپ رسیده است.

فهرست مطالب کتاب در پیشگفتار و معرفی ۸۱ بقعه و امامزاده از زیارتگاه های شهرستان دشتی می باشد. (بقعه شاه ابوالقاسم؛ خورموج، بقعه شاه اسماعیل؛کاکی، بقعه شاه ابوالقاسم؛باغان، بقعه شاه ابودردا؛بنیاد، بقعه شاه پیر غیب؛ کاردنه، بقعه بی بی خدیجه؛ شنبه، بقعه بی بی خاتون؛ سنا، امامزاده حسن و جعفر؛ شیخیان باغ پیر، امامزاده دو قلو کبگان، امامزاده دو قلو؛ گنخک جنوبی، امامزاده زین العابدین؛گزدراز شمالی، امامزاده زین العابدین؛ زیارت ساحلی…)

در پیشگفتار اثر آمده:
شهرستان دشتی به مرکزیت شهر خورموج در قسمت میانی استان بوشهر قرار دارد و در حدود ۲۱/۶۲درصد کل مساحت استان بوشهر را شامل می شود. از نظر وسعت دومین شهرستان استان و بر اساس آخرین سرشماری جمعیت آن ۷۷۵۳۰ نفر اعلام گردیده است. شهرستان دشتی دارای هفت دهستان و سه شهر و سه بخش است. این شهرستان به نگین فرهنگی جنوب معروف، و از قدمت و سابقه تاریخی زیادی برخوردار است. اگر چه قدمت آن را نمی توان بطور دقیق بیان کرد، اما بر اساس اسناد و مدارک متقن و موثق در زمان اشکانیان و مخصوصا در زمان ساسانیان از مناطق آباد و صاحب نام ایران بوده است.

به قلم محمد هادی نژاد:
در کتابی که پیش رو دارید تلاش شده تا با مأخذ قرار دادن کتاب ارزشمند «زیارتگاه های استان بوشهر» اثر آقای غلامحسین هادی نژاد، از میان جاذبه های مذهبی شهرستان دشتی، زیارتگاه های آن که شامل بقاع متبرکه و امامزادگان است معرفی گردد. گفتنی است که کتاب زیارتگاه های استان بوشهر در هفت دفتر تدوین شده که تا کنون چهار دفتر آن منتشر شده است. که مولف با سخاوت تمام آنرا در اختیارم گذاشته و پیشنهاد انجام این کار را به من دادند.

بقعه سید دانیال_خورموج:
آرامگاه سید دانیال در بخش مرکزی، دهستان خورموج، در قسمت غربی شهر خورموج، در محله ای به نام «کوری» از محلات قدیم خورموج و در ششصد متری غرب گلزار شهدا واقع گردیده است. قدمت بقعه به طور دقیق معلوم نیست؛ اما به یقین در عصر زندیه موجود و داری اعتبار و نام و نشان بوده است. چرا که نیبور سیاح آلمانی که در هجدهم فوریه ۱۳۶۵ میلادی _زمان حکومت کریم خان زند_ به خورموج آمده و در صفحه ۴۷ سفرنامه اش از این بقعه نام برده و می نویسد: “امیر گونه خان _سردار کریم خان_ به محض ورود به خورموج همه ساکنین آبادی را به قلعه منتقل کرد و خانه های آنها را ویران ساخت و کلبه هایشان را سوزاند؛ فقط یک مسجد و یک امامزاده در امان ماندند” بقعه فعلی سید دانیال در زمان ضابطی میرزا محمد جعفر خان حسینی خورموجی (۱۲۲۵_۱۳۰۱) بر خورموج و توابع و قبل از سال ۱۲۸۵ ه. ق با سنگ و گچ محلی و به طرز بسیار محکم بنا شده است. حکایت ساختش طبق نقل شفاهی چنین است: بر حسب اتفاق زمانی که کارگران، درون اتاق مشغول کار بودند، جسد سید دانیال در حالی که سالم بود، آشکار می شود؛ خبر به گوش میرزا جعفر خان می رسد، وی که فردی دانشمند و از مقام و منزلت اولیا الله نزد خدا و سالم ماندن پیکرشان بعد مرگشان اطلاع داشت، دستور می دهد تا اتاق محکم روی قبر او _تا کنون استوار مانده_ بنا نماید، این اتاق تا کنون چند نوبت تعمیر شده است.

✍️لیلاحیاتی